Blog osobisty
Okazuje się że cała sytuacja pandemiczna ma pewne pozytywy. Dotyczy to konkretnie upowszechnienia się cyfryzacji, która chcąc nie chcąc musi zajrzeć pod nasze strzechy. Dzisiaj konkretnie przypadek festiwali filmowych i zbliżającego się festiwalu Kina Azjatyckiego – Pięć smaków.
Luce (Kelvin Harrison Jr.) to czarnoskóry nastolatek będący wzorowym uczniem. Uczestnik debat, pupil nauczycieli i dyrektora szkoły, kochany syn rodziców. Świetny zarówno w nauce jak i sporcie (członek drużyny lekkoatletycznej). Co ciekawe ten klasyczny “kujon” jest też lubiany w szkole, ma mnóstwo przyjaciół oraz jest darzony szacunkiem przez swoich rówieśników. Młodzieniec idealny?
Choć patrząc na moją metryczkę mogło by się wydawać, że jestem z pokolenia wychowanego na MTV (w Polsce MTV było na topie w latach 90.) to jednak nie mogę się do tej grupy zaliczyć z prostego powodu… nie miałem kablówki. Jak się okazuje nie tylko ja miałem ten problem. W momencie startu tego kanału w Stanach wielu młodych ludzi choć posiadało kablówki nie było w stanie odbierać MTV gdyż ich operatorzy nie byli zainteresowani dołączeniem nowej stacji serwującej wyłącznie muzykę do swoich pakietów. I stąd pojawił się pomysł na przełomową reklamę I Want My MTV… w którą zaangażowano największe gwiazdy muzyki i od której rozpoczął się szał na tą kultową stację muzyczną.
Czytaj dalej „Film: I Want My MTV (I Want My MTV – aka Biography: I Want My MTV)”
Krótkie podsumowanie American Film Festival 2017 czyli 9 seansów uszeregowanych według moich ocen. Czytaj dalej „American Film Festival 2017: Podsumowanie”
W ostatniej części relacji z American Film Festival klasyka wojenna o której chyba się niesłusznie nieco zapomniało (Wielka czerwona jedynka), najlepszy film festiwalu dokument Elian. Oraz nihilistyczny obraz któremu słynny krytyk Roger Eberg wystawił ZERO gwiazdek (The Doom Generation).
To film dokumentalny opowiadający historię kilkuletniego Eliana, którą żyła cała Ameryka i Kuba na przełomie XX i XXI wieku. W 1999 roku grupa imigrantów z Kuby postanowiła uciec na prowizorycznej tratwie do USA. Wśród tej ekipy była matka z synkiem… U wybrzeży Florydy rybacy znaleźli tratwę na której dryfowało samotne dziecko… nikt inny nie przeżył tej wyprawy. Ta dramatyczna historia jest tylko wstępem do tego co działo się później. Otóż tytułowym Elianem zaopiekowała się dalsza rodzina mieszkająca od lat w Stanach, historia szybko przedostała się też do mediów, a losami chłopca zaczęło interesować się pół Ameryki i wielu polityków.
Druga część relacji z festiwalu filmów amerykańskich to kolejne 3 pozycje. Hipnotyczny i transowy thriller Bliźnięta (Gemini). Dokument o zabójstwie matki przygotowanym przez jej niepełnosprawną córkę (Kochana mamusia nie żyje) oraz naturalistyczny dramat przypominający połączenie Oldboya z Leonem Zawodowcem (Nigdy cię tu nie było).
Z lekkim opóźnieniem czas na kolejną, po Nowych Horyzontach, relację z ubiegłorocznego festiwalu filmowego w którym miałem okazję uczestniczyć. Na American Film Festival 2017 obejrzałem tym razem skromnie, bo tylko 9 produkcji. Dzisiaj trzy pierwsze.
Dokument o pisarce i aktywistce Jane Jacobs walczącej o zachowanie miast dla ludzi a nie blokowisk i samochodów (Obywatelka Jane. Walka o miasto). Podobno najdojrzalszy film kampowego reżysera Gregga Arakiego z świetną rolą Joseph Gordon-Levitt (Zły dotyk). A na koniec święcąca tryumfy wśród wielu krytyków historia o kilku sześcioletnich rozrabiakach mieszkających w tanim motelu nieopodal Disneylandu (Florida Project). Czytaj dalej „American Film Festival 2017: Część I”
Czas podsumować American Film Festival 2016. W tym roku seansów w których mogłem uczestniczyć było nieco mniej niż w poprzednich latach, bo tylko 12. Co ciekawe tym razem moja selekcja była bardzo wyrównana… zresztą przekonacie się o tym gdy spojrzycie na oceny… Czytaj dalej „American Film Festival 2016: Podsumowanie”
Ostatnia część relacji z AFF 2016 to cztery filmy. Jamnik (Wiener-Dog) kontrowersyjnego i znanego z braku poprawności politycznej Todda Solondza. Plan Maggie (Maggie’s Plan) czyli komedia allenowska o iluzoryczności kontroli nad życiem. Manchester by Sea przez wielu określany jako najlepszy film amerykański 2016 roku oraz historia oparta na faktach o miłości i walce z uprzedzeniami rasowymi Loving.
Czytaj dalej „American Film Festival 2016: Część III”
W drugiej części relacji z festiwalu American Film Festival, kilka interesujących tematów podejmowanych przez produkcje zarówno dokumentalne, jak i fabularne. Na początek dwa dokumenty stworzone przez jedną z najważniejszych reżyserek francuskiej nowej fali Agnes Vardę w trakcie jej pobytów w USA (Czarne Pantery / Murmury). Historię Braterstwa Wiecznej Miłości (Brotherhood of Eternal Love), czyli o grupie hippisów, którzy stali się największymi producentami i handlarzami LSD na świecie (Orange Sunshine). Przerażającą wizję tego jak rząd demokratycznego państwa może wprowadzić mechanizmy znane z systemów totalitarnych w ramach haseł o „bezpieczeństwie narodowym” (Punishment Park) a na koniec prawdziwą historię o najbardziej sensacyjnym i tragicznym materiale zaprezentowanym w historii telewizji na żywo (Christine).
Czytaj dalej „American Film Festival 2016: Część II”
PostPC to termin, który z uwielbieniem pojawia się od kilku lat na blogach “okołotechnologicznych” generując masę klików oraz setki nic niewnoszących komentarzy. Wieszczony jak apokalipsa zmierzch ery PC jednak nie nastąpił (ostatnie głośne premiery Apple i Microsoftu nie dotyczyły tabletów czy telefonów) choć nie da się ukryć, że czas spędzony przez „zwykłych użytkowników” (nie związanych w żaden sposób z branżą nowych technologii) w internecie znacznie przesunął się w kierunku urządzeń mobilnych.
I w sumie nic mi do tego kto jakiego urządzenia używa gdyby nie jeden problem… Nagle wiele instytucji postanowiło “odświeżyć” swoje serwisy… czego skutkiem były nie tylko zmiany wizualne ale wykastrowanie i “zidiocenie” aplikacji, które zamiast pomagać rozwiązać problem tworzą kolejne. Ostatnio miałem okazję doświadczyć tego w dwóch serwisach internetowych pochodzących z zupełnie innych światów…
Czytaj dalej „PostPC w aplikacjach czyli jak zepsuć dobre rozwiązania”
Siódmą edycję wrocławskiego American Film Festival mamy już za sobą. Stąd czas na podzielenie się z Wami filmami, które miałem okazję w trakcie niej obejrzeć. Dzisiaj trzy pierwsze produkcje zdominowane przez twórczość Richarda Linklatera. Jednym z filmów otwarcia był bowiem dokument o tym niezależnym reżyserze pod tytułem Richard Linklater, spełnione marzenia (Richard Linklater: Dream Is Destiny) a wkrótce potem jego najnowszy film osadzony w klimacie lata 80-tych Każdy by chciał!! (Everybody wants some!!). Ostatnim z opisywanych dzisiaj filmów jest Konsultantka (Operator) czyli lekka produkcja traktująca o rozwoju technologicznym i jego skutkach w kontekście relacji z bliskimi.
Czytaj dalej „American Film Festival 2016: Część I”
W końcu pora na zestawienie podsumowujące wszystkie filmy obejrzane na American Film Festival 2015. W trakcie festiwalu było ich 17. Z czego 9 to pozycje co najmniej dobre i warte obejrzenia (choć nie wszystkie z nich trafiły do kinowej dystrybucji w Polsce). W sumie tylko jeden film okazał się rozczarowaniem. W dalszej części krótkie acz treściwe podsumowanie, klikając na konkretny tytuł przejdziecie do wpisu zawierającego dłuższą recenzję. Czytaj dalej „American Film Festival 2015: Podsumowanie”
Ostatnia część relacji z szóstej edycji American Film Festival a w niej oprócz opisywanych już wcześniej Koniec trasy (The End of the Tour) oraz Marlon Brando o sobie (Listen to me Marlon) ostatni film Onur Tukela łączący horror z dramatem i komedią Na kwaśne jabłko (Applesauce), dubstepowa komedia o odysei dwóch transseksualnych prostytutek po ulicach Los Angeles Mandarynka (Tangerine) oraz nieudany film Andrew Bujalskiego Efekty (Results).
Czytaj dalej „American Film Festival 2015: Część IV”
Marlon Brando, jeden z najsłynniejszych aktorów wszech czasów przez całe życie nagrywał na taśmach magnetofonowych coś w rodzaju pamiętnika. Po jego śmierci pozostały setki godzin takich nagrań. Twórcy tego filmu postanowili je odkurzyć i skonstruować film, którego jedynym narratorem jest sam wielki aktora. Czytaj dalej „Film: Marlon Brando o sobie (Listen to Me Marlon)”
David Lipsky (Jesse Eisenberg) to młody dziennikarz popularnego magazynu Rolling Stone, który właśnie wydał swoją debiutancką powieść. Zbiega się ona z publikacją książki Davida Fostera Wallace “Infinite Jest”, która to zbiera fantastyczne recenzje wśród krytyków, a jej autor zostaje obwołany pisarzem generacji. Okazuje się, jednak że o samym Wallac’ie (Jason Segel) nie wiadomo zbyt wiele. Po lekturze jego najnowszej powieści zafascynowany nią Lipsky postanawia przekonać swojego szefa, aby wysłał go na kilkudniowy wyjazd, który zbiega się z trasą promocyjną książki Walleca. Młody dziennikarz chce przeprowadzić osobisty wywiad z tym fantastycznym, według jego, pisarzem. Temat nie jest zbyt medialny (w końcu kto dzisiaj czyta ponad tysiąc stronicowe monumenty literackie) ale ostatecznie dostaje on zgodę i swoim nie najmłodszym już samochodem wyrusza w odległą podróż do Illinois.
Trzecia część relacji z American Film Festival 2015 a w niej kolejne cztery filmy. O tym jak może się skończyć całonocna impreza u nowych sąsiadów Szalona noc (The Overnight). Absurdalny mockdokument o świeci tenisa jakiego nie znacie Siedem dni w piekle (7 Days in Hell). O 70-letniej wyzwolonej babce oraz jej córce i wnuczce Babka (Grandma) i poważny temat manipulacji wyborcami w luźniej i niezobowiązującej formie z Sandrą Bullock i Billy Bob Thorntonem Kryzys to nasz pomysł (Our Brand is Crisis).
Czytaj dalej „American Film Festival 2015: Część III”
Jane „Calamity” Bodine (Sandra Bullock), specjalistka od marketingu wyborczego, wiedzie sobie spokojne życie z dala od cywilizacji zaszyta gdzieś w górskim domku. Tak spędza swoją wcześniejszą emeryturę po ostatniej przegranej kampanii wyborczej, której była doradcą. Pewnego dnia, dosyć nieoczekiwanie, składają jej wizytę dawni znajomi z rządu przychodząc z propozycją “nie do odrzucenia”: dołączenia do sztabu wyborczego aktualnego, sympatyzującego z USA, prezydenta Boliwii. Zadanie oczywiście nie jest proste notowania ubiegającego się o reelekcję nie napawają optymizmem. Smaczku propozycji dodaje fakt, że po drugiej stronie będzie miała swojego dawnego konkurenta z branży Pata Candy (Billy Bob Thornton), z który łączyły ją stosunki nie tylko zawodowe.
Czytaj dalej „Film: Kryzys to nasz pomysł (Our Brand Is Crisis)”
Mockdockument którego nie powstydziła by się grupa Monthy Pythona… Tenis to gra kojarzona z klasą, wyrafinowaniem i dżentelmenami, a Wimbledon wydaje się kwintesencją tego sportu i jego filozofii… Nie tym razem, autorzy postanawiają przedstawić relację z najdłuższego pojedynku, który odbył się na kortach Wimbledonu i trwał 7 dni. Jego głównymi aktorami są dwie kontrastowe ikony tego sportu: Szwedzki playboya Aaron Williams oraz mało rozgarnięty Brytyjczyk Charles Poole.
Ich konfrontacja i abstrakcyjne sytuacje w których ich postawiono, generuje mnóstwo absurdalne humoru.
Część druga relacji z American Film Festival 2015 i cztery filmy. Dokument o narodzinach nowoczesnej debaty telewizyjnej Najlepsi wrogowie (Best of Enemies). Świetny komedio-dramat Earl i ja, i umierająca dziewczyna (Me and Earl and the Dying Girl). Wyzwolone lata 70-te i dojrzewająca nastolatka w Wyznaniach nastolatki (The Diary of a Teenage Girl) oraz dokument o mordercy kobiet grasującym przez 25 lat w biednych dzielnicach Los Angeles Uśpiony morderca (Tales of the Grim Sleeper).
Czytaj dalej „American Film Festival 2015: Część II”
Starający nie rzucać się w oczy Greg, żyjący w zgodzie z wszystkimi subkulturami w amerykańskiej szkole średniej, pewnego dnia dowiaduje się od matki, że jedna z jego koleżanek ma białaczkę. Matka nakazuje mu odwiedzić jego koleżankę Rachel i ją pocieszyć. Bez wielkiego entuzjazmu Greg udaje się do potajemnie podkochującej się w nim nastolatki. Okazuje się, że mało znana mu osoba nagle wzbudza w nim zainteresowanie. Nie, nie będzie to jednak kolejny wyciskacz łez, nie uświadczymy tu także standardowego romansu, choć między parą rodzi się specyficzna więź. Raczej cyniczny i dosyć egoistyczny Greg wraz ze swoim najlepszym kumplem Earlem postanawiają w jakiś sposób wesprzeć dziewczynę. Jak się okaże ta symbiotyczna znajomość odciśnie również piętno na życiu naszego bohatera.
Czytaj dalej „Film: Earl i ja, i umierająca dziewczyna (Me and Earl and the Dying Girl)”
Po zakończeniu relacji z Nowych Horyzontów czas na kolejny festiwal, tym razem dotyczący filmów amerykańskich. W pierwszej części 4 dobre filmy, gdzie każdemu z nich można by poświęcić oddzielny wpis. Oskarowa Carol ze świetną główną rolą Cate Blanchett, błyskotliwa Mistress America, film którego nie da się opisać jednym gatunkiem czyli Dope oraz intrygująca ni to fabuła ni dokument Eksperymentator o Stanleyu Milgramie cenionym naukowcu przeprowadzającym kontrowersyjne badania społeczne w latach 60-tych.
Czytaj dalej „American Film Festival 2015: Część I”
Jako że w najbliższy wtorek rozpoczyna się 6. American Film Festival zgodnie z tradycją, w ramach przygotowań, udostępniam szczegółową listę wszystkich filmów prezentowanych na festiwalu wraz z ich ocenami na IMDB (tym razem nie ma Filmwebu bo większości filmów na nim po prostu nie ma).
Zestawienie znajdziecie tutaj. Zawiera ono dwie zakładki: AFF z wszystkimi filmami gdzie pierwsze kolumny K i T oznaczają nasze (KaTe&Tomiga) priorytet przy selekcji (1 – must see, 2 – chętnie, 3 – być może). Filmy oznaczone pogrubioną czcionką ostatecznie zostały wybrane jako nasz osobisty program.
Zakładka Plan zawiera nasze szczegółowe zestawienie projekcji na które chcemy się wybrać w trakcie festiwalu.
Do zobaczenia na seansach.
W końcu pora na zestawienie podsumowujące filmy z American Film Festival 2014. W trakcie festiwalu obejrzałem 12 filmów z czego 4 wchodziły w skład retrospektywy Orsona Wellesa. W zestawieniu znalazł się jeden film innego reżysera, którego retrospektywa miała miejsce podczas tamtej edycji festiwalu – był to Whit Stillman i jego Metropolitan. Oprócz tego dwa ciekawe filmy dokumentalne (Handlarze złudzeń i 1971). Z mniej znanych produkcji-niespodzinek warto polecić Skeleton Twins.
Pewnie już zapomnieliście o ubiegłorocznej edycji American Film Festival. Moje dwie pierwsze części relacji z tego wydarzenia możecie znaleźć tutaj i tutaj ale to jeszcze nie koniec. Trochę mi zajęło abym się w końcu zebrał i opisał chyba jedną z najważniejszych retrospektyw, które miały miejsce na ten tej imprezie – przeglądzie filmów Orsona Wellesa.
Orson Welles to postać dosyć kontrowersyjna. Wybitny prowokator, który swoją audycją radiową Wojna Światów doprowadził do paniki w Stanach Zjednoczonych, twórca Obywatela Kane’a uznawanego przez wielu krytyków za najlepszy film w historii kina… (i muszę przyznać, że zgadzam się z tym stwierdzeniem – przy czym obejrzenie samego filmu to tylko preludium, gdyż warto się wgłębić w cała otoczkę i historię stojącą zarówno za powstawaniem filmu, jego głównym motywie, protoplaście postaci która posłużyła za wzorzec dla głównego bohatera, a także tego, co działo się w trakcie jak i po ukończeniu zdjęć).
Przed festiwalem widziałem trzy produkcje Wellesa: Wspaniałość Ambersonów, Obywatela Kane’a oraz F jak Fałszerstwo. Retrospektywa była więc świetną okazją by nadrobić zaległości o kolejne cztery dzieła z jego filmografii.
Czytaj dalej „American Film Festival 2014: Retrospektywa Orsona Wellesa”
Druga część relacji z AFF, a w niej film o włamaniu do lokalnego oddziału FBI, który doprowadził do upadku rządu USA (1971), komedio-dramat o bliźniakach, którzy przypadkowo odnajdują się po latach i próbują na nowo ułożyć swoje własne życia (The Skeleton Twins). Jeden z głównych pretendentów do Oskarów (Foxcatcher), i inteligenta satyra na młode elity amerykańskie (Metropolitan).
Czytaj dalej „American Film Festival 2014: Część II”
Dopiero co skończyłem podsumowanie Nowych Horyzontów a już czas nadrobić zaległości z American Film Festival. W pierwszej części relacji cztery tytuły. Świetny dokument o manipulowaniu opinią publiczną przez wielkie korporacje (Handlarze złudzeń). Dwa filmy z wampirami w tle. Onur Tukel pokazuje jak mógłby wyglądać horror nakręcony przez Woodiego Allena (Krew nocy letniej). A Ana Lily Amirpour opowiada klimatyczną i mroczną historię o mścicielu kobiecie-wampirze (O dziewczynie, która wraca nocą sama do domu). Na koniec Komputerowa miłość czyli o związkach wirtualnych i na odległość.
Czytaj dalej „American Film Festival 2014: Część I”
Jeszcze nie skończyłem relacji z T-Mobile Nowe Horyzonty a jutro już zaczyna się kolejny festiwal – American Film Festival. Jak zwykle nasza wstępna selekcja filmów do obejrzenia pojawiła się w formie zestawienia. Zawiera ono dwie zakładki:
List – lista wszystkich filmów z ocenami na Filmweb/IMDB (nie wszystkie zostały sprawdzone).
Plan – nasz plan projekcji.
Krótka legenda dla Listy:
Kolumny: K – KaTe, T – Tomiga
Wartości: 1-3 – (1-obowiązkowo, 2 – chętnie, 3 – można obejrzeć, ? – wygląda intrygująco ale za mało informacji)
Kolory: Na niebiesko (seledynowo) filmy, które ostatecznie trafiły do naszego planu.
Dalej chyba wszystko jasne.
Dokument znajdziecie pod tym linkiem
Druga część relacji z AFF to cztery obrazy. Sztuka sceniczna z zaskakującym zakończeniem, czarno-biała adaptacja komedii Szekspira przez reżysera Buffy i Avangersów. Próba zmiany wizerunku filmowego przez odtwórce Harrego Pottera czyli Daniel Radcliffe jako kultowy poeta amerykański Allen Ginsberg… oraz absurdalnie złe gliny.
Choć od tegorocznego American Film Festival minęło już kilka tygodni czas najwyższy opisać co udało mi się zobaczyć, bo jak zwykle znalazło się tam kilka interesujących pozycji. Niestety w tym roku AFF wypadł akurat w terminie mojej delegacji służbowej, w związku z czym nie mogłem uczestniczyć w nim od początku. Ostatecznie został mi tylko weekend w trakcie, którego zobaczyłem siedem filmów.
Oto krótkie recenzje pierwszych trzech produkcji. Wśród nich znajdziecie młodzieżowy obyczaj, historię takiego gatunku muzycznego jak Glam Rock oraz dokument o tym jak ustawić się w biznesie… narkotykowym.
Od czasu do czasu trzeba Was przestrzec przed niektórymi pseudoartystycznymi gniotami. Dzisiaj o takim właśnie filmie o zachęcającym tytule “Komedia”.
W założeniach tytuł miał być ironiczny, a okazał się niestety tragedią. I nie mam tu na myśli gatunku, choć niewymuszonego i stojącego na jakimś poziomie humoru jest tutaj nie wiele, ale o jego poziom.
Film składa się, niemal w całości, z nie połączonych ze sobą “skeczów”, w której to główny bohater, czasami z grupką przyjaciół, przedstawiony jest w normalnych sytuacjach, które swoim zachowaniem doprowadza do absurdu.
Czy kiedykolwiek mieliście ochoty cofnąć się w czasie, aby zmienić coś w swoim życiu? A co, gdyby nadażyła się taka okazja? Czy chcielibyście skorzystać i czy naprawdę macie ku temu ważny powód?
Pierwsze sekwencje film wskazywać by mogły na typową komedię romantyczną. Prezentują nam bowiem młodą dziewczynę, Darius (Aubrey Plaza), która próbuje dostać dodatkową pracę. Na co dzień jest ona stażystką w pewnym magazynie, gdzie otrzymuje bardzo poważne zadania w stylu… parzenia kawy. Na jednym z kolejnych spotkań redakcyjnych, podczas którego dyskutowano pomysły na artykuły do kolejnych numerów, jeden ze starszych redaktorów, Jeff (Jake Johnson), rzuca pewne intrygujące ogłoszenie, które może być takim dobrym tematem. Ogłoszenie brzmiało mniej więcej tak.
“Poszukuję współtowarzysza do podróży w czasie. To nie żart. Zapłata po powrocie. Niezbędna własna broń. Na własne ryzyko. Już raz tam byłem.”
Czytaj dalej „AFF 2012: Na własne ryzyko (Safety Not Guaranteed)”
Jeżeli jesteś nerdem, geekiem, fanem komiksu, entuzjastą gier wideo, miłośnikiem cosplayu lub ogólnie człowiekiem zafascynowany popkulturą powinieneś obejrzeć ten film. Jeżeli nie do końca rozumiesz o co chodzi w tych wszystkich określeniach powyżej, również powinieneś wybrać się do kina, po to, aby zrozumieć wielu Twoich znajomych… fanów.
Czytaj dalej „AFF 2012: Comic-Con Epizod V: Fani kontratakują (Comic-Con Episode IV: A Fan’s Hope)”
Gadana komedia w stylu młodego Woodiego Allena. Film rozpoczyna się sekwencją podczas której na ulicy spotykają się dwójka znajomych. 38-letni mężczyzna tureckiego pochodzenia oraz jego młodsza kumpela. Idąc ulicami Nowego Jorku dyskutują o przeróżnych sprawach począwszy od obgadywania znajomych, postrzeganiu ludzi, dyskryminacji, tolerancji, wolności słowa i mnóstwa innych tematów, na które, w naturalny sposób, schodzi prowadzonych przez nich rozmowa.
Pierwszym seansem od którego rozpocząłem tegoroczny American Film Festival pochodził z sekcji American Docs. Jest to więc film dokumentalny, którego punktem wyjściem jest postaci komiksowej superbohaterki Wonder Woman.
Czytaj dalej „AFF 2012: Wonder Women! Nieopowiedziana historia amerykańskich superbohaterek”
13. listopada rozpoczyna się 3. edycja American Film Festival. Jak zwykle przygotowałem poglądowe zestawienie wszystkich filmów wyświetlanych podczas tej imprezy. Zawiera ono oprócz podstawowych informacji o filmie również jego oceny z IMDB i Filmwebu (choć akurat tym razem nie wiele filmów posiada oceny na Filmwebie).
W tym roku repertuar wydaje się nieco uboższy w produkcje niż w poprzednich latach. Do obejrzenie będzie ok 60 filmów i nie wiele z nich, na dzień dzisiejszy, wzbudzają jakieś szczególne emocje. Najciekawiej zapowiadają się retrospektywy: Jerry’ego Schatzberg’a, Nicholas Ray’a oraz chyba najbardziej znanego Wes’a Anderson’a.
Zestawienie znajdziecie tutaj (tylko do odczytu) jeżeli ktoś chciałby otrzymać to w wersji edytowalnej proszę o bezpośredni kontakt.
Obraz ten dla wielu widzów był sporym objawieniem i zaskoczeniem zarazem. Bardzo dobre oceny oraz liczne nominacje do grona najlepszych filmów ubiegłego roku sprawiły, że postanowiłem nadrobić zaległości i sprawdzić o co było tyle hałasu.
Premiera MovieStats oraz nowej strony Biznes Filmowego sprawiły, że nieco zaniedbałem ostatnio bloga. Najwyższy czas to nadrobić i dzisiaj opis ostatnich dwóch dni AFF 2011.
Czytaj dalej…
Nowa wersja Biznesu Filmowego miała swoją premierę, czas więc dokończyć sprawozdanie z tegorocznego American Film Festivalu. Po relacji z środy i czwartku, dziś pora na piątek i cztery kolejne pozycje filmowe.
Czytaj dalej…
Drugiego dnia festiwalu American Film Festival edycja 2011 obejrzałem 3 film. Zapraszam na krótkie wrażenia.
W niedziele zakończyła się druga edycja American Film Festiwalu. O moich przygotowaniach i filmach tam wyświetlanych mogliście poczytać tutaj. Niestety w przeciwieństwie do tegorocznych Nowych Horyzontów sponsorem AFF nie był T-Mobile, co skutkowało brakiem darmowego dostępu do sieci w salach kinowych. Dlatego też, nie miałem okazji przekazywać swoich wrażań na gorąco. Tak więc z lekkim opóźnieniem czas na krótkie podsumowanie obejrzanych filmów. Mam nadzieje, że ta kilku częściowa relacja skłoni Was do sprawdzenia choćby niektórych z opisywanych tu filmów. Zaręczam, że naprawdę warto. Na początek drugi dzień festiwalu, a mój pierwszy, w trakcie którego obejrzałem 4 filmy.
We wtorek (15 listopada) rozpoczyna się druga edycja American Film Festivalu we Wrocławiu. W ubiegłym roku repertuar bardzo mi przypadł do gustu (o czym mogliście przeczytać tu, tu i tu), dlatego też w tym roku, uderzam ze zdwojoną siłą (razem z moją Kaśką ;). Jak zwykle w ramach przygotowań do festiwalu przejrzałem pełny repertuar i sporządziłem odpowiednie zestawienie, zawierające oprócz podstawowych informacji o filmie także jego oceny w dwóch największych bazach danych poświęconych kinu czyli Filmwebie i IMDB.
Wszystkich zainteresowanych pełną listą odsyłam pod ten adresem.
Po kilku dniach przerwy czas w końcu dokończyć relację z American Film Festival. Ostatniego dnia obejrzałem trzy filmy. O różnej tematyce i stylistyce… wszystkim im wystawiłem tą samo ocenę choć, szczerze, miałem pewne wątpliwości czy, tak z czystym sumieniem, na nią zasługują. Każdy z nich ma w sobie jednak coś co odróżnia go od większości masowych produkcji… I choć teoretycznie do każdego można by się przyczepić… to tak, to jednak są bardzo dobre filmy.
W sobotę na AFF czekał mnie już prawdziwy maraton charakterystyczny dla tego rodzaju festiwali. Cztery filmy od obiadu do nocy. Tego dnia, aż dwa z nich to były dzieła Cassavetes‚a który miał swoją retrospektywę w trakcie tej edycji festiwalu.
20. października rozpoczął się pierwszy American Film Festival, kolejny po Erze Nowe Horyzonty, festiwal filmowy we Wrocławiu sygnowany nazwiskiem Romana Gutka. Tym razem ma być nieco bardziej mainstreamowo i nie tak hermetycznie jak na ENH. Ze względu na splot różnych wydarzeń ominęły mnie dwa pierwsze dni festiwalu. Dlatego też relację rozpocznę od piątku. Tego dnia w planach miałem jeden, w porywach, do dwóch filmów (co do drugiego to nie byłem pewny czy chciałem to obejrzeć ;). Zapraszam dalej po szczegóły.
Tomiga Blog 