Serial: Poplątana (Undone)

Prime Video od Amazona nie jest w Polsce zbyt popularnym serwisem VOD. Po części to rozumiem bo lista filmów nie robi specjalnego wrażenia, a głośnych seriali też nie ma tam zbyt wielu. Jednak z okazji Amazon Prime Day czyli słynnych wyprzedaży w największym sklepie internetowym na świecie, przy okazji kilku zakupów, stałem się posiadaczem subskrypcji Amazonu dającej dostęp między innymi do ich kolekcji filmów. Po krótkim zapoznaniu się z ofertą postanowiłem na pierwszy ogień rzucić oryginalny i nietuzinkowy serial Undone (przetłumaczony na polski jako Poplątana).

Serial: Rok za rokiem (Years and Years)

Rok za rokiem to serial który na podstawie brytyjskiej wielopokoleniowej rodziny pokazuje jak nasze życie będzie wyglądało w ciągu najbliższych kilkunastu lat. I jest to wizja która nie koniecznie napawa optymizmem.

Serial: Mr. Robot

Wow! Serial który niszczy system. Aż trudno uwierzyć że taki twór mógł zostać puszczony w telewizji.

Serial: Czarnobyl (Chernobyl)

Po kilku miesiącach z Netflixem postanowiłem zmienić repertuar oraz serwis VOD z którego korzystam. I tak padło na HBO gdzie jest całe mnóstwo seriali, które chciałem nadrobić. Jednym z nich był Czarnobyl. Fabularyzowany miniserial opowiadający o katastrofie w radzieckiej elektrowni atomowej, który był chyba najszerzej komentowanym serialem ubiegłego roku.

Film: Luce

Luce (Kelvin Harrison Jr.) to czarnoskóry nastolatek będący wzorowym uczniem. Uczestnik debat, pupil nauczycieli i dyrektora szkoły, kochany syn rodziców. Świetny zarówno w nauce jak i sporcie (członek drużyny lekkoatletycznej). Co ciekawe ten klasyczny “kujon” jest też lubiany w szkole, ma mnóstwo przyjaciół oraz jest darzony szacunkiem przez swoich rówieśników. Młodzieniec idealny?

Film: Joker

Jeden z najgłośniejszych filmów tego roku, który… w przeciwieństwie do innych tego typu produkcji, w końcu spełnia swoje oczekiwania.

Film: Le Mans ’66 (Ford v Ferrari)

Le Mans ’66 to historia nie tyle rywalizacji między dwoma znanymi firmami samochodowymi jak mógłby sugerować oryginalny tytuł (Ford v Ferrari) co opowieść o konflikcie między pasją dotyczącą tworzenia samochodów a biznesem z nim związanym.

Film: Parasite (Gi-saeng-chung)

Parasite to film który świetnie się ogląda i jest niewątpliwie ciekawym komentarzem na tematy procesów społecznych, które aktualnie są widoczne w wielu miejscach na świecie. Jednak czy na pewno jest to film na tyle wybitny, jak oceniają go krytycy, aby być najlepszą produkcją tego roku…. osobiście mam pewne wątpliwości.

Film: Dobrze się kłamie w miłym towarzystwie (Perfetti sconosciuti)

Dobrze się kłamie w miłym towarzystwie to włoski film którego polski remake właśnie wchodzi na ekrany pod tytułem (Nie)znajomi. Dosyć przypadkowo zbiegło się to w czasie z obejrzeniem przeze mnie włoskiego oryginału. I jest to seans zdecydowanie godny polecenia.

Film: Pewnego razu… w Hollywood (Once Upon a Time… in Hollywood)

Tarantino się starzeje. Tak chyba trzeba podsumować jego najnowszy, 9. film opowiadający o Hollywood na przełomie lat 60 i 70 XX wieku. Film, który przed premierą wzbudzał emocje, głównie przez wątek poświęcony jednemu z najtragiczniejszych wątków z życiorysu Romana Polańskiego, a mianowicie morderstwo jego, żony Sharon Tate przez sektę Charlesa Mansona… Sensacyjna otoczka to jednak tylko przykrywka, bo tak naprawdę to jedynie nostalgiczna podróż w świat kina i Hollywood z tamtego okresu…

Film: Roma

Roma to film na którym rozpływają się wszyscy krytycy jak nad jakimś niesamowitym arcydziełem. Przyznam, że kompletnie nie rozumie tych ochów i achów. Pomimo szczerych chęci, niestety ja tam arcydzieła nie dostrzegam.

Film: Zimna Wojna

Nasz filmowy wieczór w noc sylwestrową postanowiliśmy rozpocząć głośnym ostatnio,  polskim filmem w reżyserii Pawła Pawlikowskiego – Zimna wojna. Nie ukrywam, że oczekiwania były bardzo duże.. i niestety film im nie sprostał.

Film: Lato (Leto)

Lato to czarny biały film muzyczny (a można się nawet pokusić o stwierdzenie, że musical) opowiadający o radzieckiej scenie rockowej w latach 80-tych XX wieku. Akcja dzieje się w Leningradzie. Jednym z bohaterów jest Mike gwiazda lokalnej sceny rockowej, frontman zespołu Zoopark. Należy on do „klubu rockowego” dzięki czemu może legalnie wykonywać koncerty, które jednak znacznie odbiegają klimatem od tego co kojarzy się nam z frazą „koncert rockowy”. Sama atmosfera takiego występu przypomina bardziej filharmonie gdzie to widzowie grzecznie siedzą na krzesełkach i klaszczą po wykonaniu utworu. Próby zbyt żywiołowego reagowania szybko kończy się interwencją nadzorujących wszystko urzędników partyjnych i wyprowadzeniem z sali.

Film: Trzy Billboardy za Ebbing, Missouri (Three Billboards Outside Ebbing, Missouri)

Tytułowe trzy bilbordy to ogromne plansze reklamowe znajdujące się na mało uczęszczanej drodze za miasteczkiem leżącym na południu Stanów Zjednoczonych. Te zapomniane przez wszystkich elementy architektury stają się nagle punktem zapalnym dla lokalnej społeczności kiedy to Mildred Hayes (Frances McDormand) postanawia wykupić na nich miejsce aby umieścić tam trzy wielkie, czerwone plansze z hasłami pytające szefa lokalnej policji jak wyglądają postępy prac nad śledztwem w sprawie brutalnego morderstwa jej córki. Sprawa sprzed kilku miesięcy nie została rozwiązana z powodu braku dalszych poszlak i dowodów i wszystko wskazuje na to, że wkrótce zostanie zamknięta.

Film: Twój Vincent (Loving Vincent)

Czy w czasach aplikacji takich jak Prisma, które dzięki algorytmom sztucznej inteligencji są w stanie przetworzyć dowolne zdjęcie na dowolny styl malarski, jest wciąż sens robić ręcznie malowane filmy animowane? I czy Twój Vincent jest czymś więcej niż tylko intrygującym projektem wizualnym?

Film: Zabicie świętego jelenia (The Killing of a Sacred Deer)

Po intrygującym Kle oraz świetnym Lobsterze najnowszy film Yorgosa Lanthimosa jest dla mnie sporym rozczarowaniem. W zasadzie nie miałem zamiaru pisać tej recenzji (troszkę było mi szkoda na nią czasu) ale, że o filmie jest dosyć głośno chciałbym ostrzec miłośników poprzednich filmów tego reżysera… tym razem mówiąć kolowialnie przehipsterzył.

Film: Sama przeciw wszystkim (Miss Sloane)

Interesujący, przegadany thriller przypominający filmy w stylu The Social Network. Z jednym z najbardziej zaskakujących zakończeń jakie widziałem w kinie w ciągu ostatnich lat.

Film: Córki Dancingu (The Lure)

Jeden z najoryginalniejszych polskich filmów XXI wieku, który już osiągnął status kultowego… szkoda tylko, że głównie poza granicami naszego kraju.

Film: Aż do piekła (Hell or High Water)

Nie po raz pierwszy zdarzyło mi się niemal przegapić film, który przemknął gdzieś w naszych kinach obok natłoku głośnych premier. Aż do piekła, co prawda pojawiał się gdzieś w nominacjach do zeszłorocznych Oskarów i oznaczyłem go do obejrzenia, ale nie przykuł wystarczająco mojej uwagi aby nadać mu wyższy priorytet. Był to wielki błąd, bo póki co jest to jeden z najlepszy filmów, który miałem przyjemność obejrzeć w tym roku.

Film: Dunkierka (Dunkirk)

Za każdym razem kiedy kończę seans filmu Christophera Nolana mam nieodparte wrażenie, że nie do końca wykorzystał on pełny potencjału materiału i choć Dunkierka wygląda na najmniej efekciarski i najbardziej stonowany film reżysera to wrażenie braku wskoczenia na wyższy poziom nadal tutaj pozostaje.

Film: Klient (Forushande)

Asghar Farhadi utytułowany irański reżyser, w tym roku po raz drugi sięgnął ze swoim filmem po Oskara w kategorii najlepszy film nieanglojęzyczny. O ile jego Rozstanie w pełni na to zasłużyło to Klient w moich oczach okazał się sporym rozczarowaniem… zdecydowanie gorszym nie tylko od produkcji z 2012 roku ale też od poprzedniego filmu tego reżysera Przeszłość.

Filmy Farhadiego cieszą się taką estymą ponieważ w świetny sposób przedstawiają wielowymiarowe, uniwersalne historie dotyczące problemów ludzi, które ukazane są w lokalnym kontekście kulturowo-światopoglądowym. Jego poprzednie produkcje opowiadały o perypetiach irańskiej klasy średniej, uwikłane w kulturalno-społeczno-religijne uwarunkowania charakterystyczne dla tej społeczności, a jednak zrozumiałe dla wszystkich ludzi. Klient również podążą tą, wydawać by się mogło sprawdzoną ścieżką. Niestety tym razem coś nie zagrało… a może inaczej, nie zagrało wiele elementów.

Film: Paterson

Tydzień z życia kierowcy autobusu w niewielkiej, amerykańskiej miejscowości nie wydaje się szczególnie pasjonującym tematem na film. Jednak najnowsza produkcja Jima Jarmusha ma w sobie coś hipnotyzującego co przykuwa do ekranu, a jednocześnie pozwala dostrzec więcej w otaczającej nas, monotonnej codzienności.

Tydzień Filmu Niemieckiego 2016: Fritz Bauer kontra państwo (Der Staat gegen Fritz Bauer)

Fritz Bauer kontra państwo to film, który porusza wątek interesujący mnie od dłuższego czasu. Chodzi mianowicie o sytuację społeczną tuż po drugiej wojnie światowej w przegranych Niemczech. Co się stało z wszystkimi Nazistami popierających ustrój Trzeciej Rzeszy? Jak nagle udało się ich odsunąć od władzy i zapewnić, że nie będą nadal u sterów chroniąc swoich ideologicznych towarzyszy…? Odpowiedź jest prosta… nie dało się… i o tym właśnie jest film. A konkretnie o jednym zdeterminowanym człowieku Fritzu Bauerze, który walnie przyczynił się do ujęcia jednego z architektów Holocaustu Adolfa Eichmanna, a następnie do rozpoczęcia procesów zbrodniarzy nazistowskich.

Tydzień Filmu Niemieckiego 2016: Toni Erdmann

Zdobywca Nagrody Międzynarodowej Federacji Krytyki Filmowej na tegorocznym festiwalu w Cannes, a także zbierający świetne recenzje nie tylko wśród krytyków, ale i publiczności Toni Erdmann był filmem otwarcia Tygodnia Filmu Niemieckiego. Po takich entuzjastycznych  reakcjach płynących z każdej strony przyznam, że moje oczekiwania co do seansu były wysokie… okazało się, że chyba jednak zbyt wysokie.

Film: Zwierzęta nocy (Nocturnal Animals)

Film zaczyna się od trzęsienia ziemi, mocnej sceny po którym trudno przewidzieć czego można się w dalszej jego części spodziewać… a jest to instalacja artystyczna. Jej autorką jest Susan (Amy Adams) kuratorka w nowoczesnej galerii. Kobieta sukcesu, która przechodzi kryzys wieku średniego (ciekawe złamanie stereotypu gdyż przyporządkowuje się go głównie mężczyznom). Mieszkająca w minimalistycznej, designerskiej posiadłości na wzgórzach Los Angeles tylko przelotnie widuje męża (Armie Hammer), który non stop podróżuje służbowo próbując ratować słabo idące interesy. Sama Susan wydaje się zgorzkniała i nieszczęśliwa pomimo wykonywania pracy swoich marzeń.

Po powrocie z wernisażu zapowiada się więc kolejny samotny weekend, pojawia się jednak nieoczekiwana przesyłka. Okazuje się ona nową książką jej byłego męża Edwarda, którego główna bohaterka porzuciła prawie 20 lat temu. Ten wówczas niespełniony pisarz najnowszą książkę postanowił zadedykować swojej byłej żonie. Na dodatek wkrótce będzie w Los Angeles…

Film: Nowy początek (Arrival)

Przyznam, że jakoś zaskoczyła mnie informacja o nowej produkcji Denisa Villeneuve. Wszystko to przez trailer, który na pierwszy rzut oka sugeruje typowy hollywoodzki blockbuster o przylocie na ziemię zaawansowanej cywilizacji… Złe skojarzenia z Dniem niepodległości nasunęły się same. Oglądając kilka zwiastunów premier kinowych nie zwróciłem na niego specjalnej uwagi i po jego obejrzeniu już chciałem spuścić zasłonę zapomnienia na Arrival ale w ostatniej chwili rzuciłem okiem na nazwisko reżysera… Twórca Sicario, Pogorzeliska, Labiryntu oraz Wroga wyrobił już sobie u mnie renomę artysty, którego filmy warto oglądać. Zaintrygowany konwencją sci-fi u tego reżysera wybrałem się do kina z pewnym niepokojem, ale i oczekiwaniem na zobaczenie czegoś więcej niż zwykły blockbuster… i zdecydowanie nie rozczarowałem się.

Tekst ten oprócz recenzji zwykłej (napisanej dla tych którzy filmu jeszcze nie wiedzieli) zawiera też rozszerzoną wersję (dla tych, którzy seans mają już za sobą) z głębszą interpretacją, która może odmienić Wasze spojrzenie na ten film… zachęcam do sprawdzenia.

Film: Służąca (Ah-ga-ssi)

Chan-wook Park koreański reżyser, który do historii kina przeszedł dzięki fenomenalnemu filmowi o zemście Oldboy prezentuje swoją najnowszą produkcję pod tytułem Służąca. Jest to adaptacje powieści walijskiej pisarki Sary Waters zatytułowanej Złodziejka (Fingersmith). Reżyser przenosi jednak miejsce akcji z wiktoriańskiej Anglii do lat 30. XX wieku w Korei.

Czy zawiłe losy skomplikowanej fabularnie historii kryminalnej stworzonej przez doktora brytyjskiej literatury w zakresie gay and lesbian historical fiction ma szansę stać się produkcją równie kultową co wspomniany wcześniej Oldboy?

Film: Ostatnia rodzina

Po raz pierwszy z postacią Zdzisława Beksińskiego spotkałem się w połowie lat 90-tych XX wieku (jak to brzmi ;)… na lekcjach plastyki w liceum. Moja ówczesna nauczycielka oprócz zapoznania nas z twórczością XIX malarzy, głownie impresjonistów i postimpresjonistów, jedną z lekcji poświeciła właśnie Beksińskiemu. Wówczas jego “fantastyczny” okres twórczości zrobił na nas ogromne wrażenie. Mniej więcej w podobnym okresie Telewizja Polska zaczęła emitować słynny serial Latający Cyrk Monthy Pythona, który kończył się tekstem… tłumaczył Tomasz Beksiński. Wówczas to nie wiedziałem jeszcze, że jest to syn Zdzisława i są oni rodziną.

Ostatnia rodzina opowiada właśnie o życiu codziennym tej nietuzinkowej rodziny, w której skład wchodzą, oprócz słynnego artysty, jego syna tłumacza, prezentera radiowego i DJ, również żona malarza oraz jego matka i teściowa.

Film: Bracia Karamazow (Karamazovi)

Grupka czeskich artystów przyjeżdża z Pragi na festiwal teatru eksperymentalnego do Krakowa. Festiwal ma odbyć się w naturalnej, postindustrialnej scenerii Nowej Huty, a jego motywem przewodnim ma być wyjście sztuki do zwykłych ludzi.

Zaraz po przyjeździe reżyser czeskiej trupy zarządza próbę, w trakcie, której aktorzy mają zaznajomić się z naturalną “sceną” byłej stalowni na której przyjdzie im grać. Dawne hale fabryczne pełne są starych urządzeń i różnych industrialnych elementów, dlatego najpierw muszą oni przejść szkolenie BHP. Szczególnie, że kilka dni wcześniej doszło tutaj do tragicznego wypadku syna jednego z tutejszych pracowników.

Film: Zagubieni (Ztraceni v Mnichove)

Punktem wyjścia do całej historii jest rok 1938 i konferencja monachijska która odbyła się w dniach 29-30 września. Spotkali się na niej szefowie rządów Niemiec (A. Hitler), Włoch (B. Mussolini), Francji (E. Daladier) i W. Brytanii (A.N. Chamberlain). Jej konsekwencją było przekazanie części terytorium Czechosłowacji Niemcom. Był to szczytowy punkt ustępstw polityki francusko-brytyjskiej wobec Niemiec. Pomimo braku zgody społeczeństwa, rząd Czechosłowacki przyjął warunki monachijskie. W historii  wydarzenie to często określane jest “Hańbą monachijską”, a największe pretensje Czesi mają do Francuzów, którzy byli związani sojuszem z Czechosłowacją (choć Daladier był jedyną osobą, która w trakcie negocjacji próbowała bronić jej interesów).

Ten smutny moment w historii narodu czeskiego jest pretekstem do zabawnej, wielowymiarowej opowieści, która pokazuje, że Czesi potrafią podejść do swojej przeszłości z ogromnym dystansem i próbować rozmawiać z humorem nawet o najtrudniejszych jej momentach.

Film: Koniec Trasy (The End of the Tour)

David Lipsky (Jesse Eisenberg) to młody dziennikarz popularnego magazynu Rolling Stone, który właśnie wydał swoją debiutancką powieść. Zbiega się ona  z publikacją książki Davida Fostera Wallace “Infinite Jest”, która to zbiera fantastyczne recenzje wśród krytyków, a jej autor zostaje obwołany pisarzem generacji. Okazuje się, jednak że o samym Wallac’ie (Jason Segel) nie wiadomo zbyt wiele. Po lekturze jego najnowszej powieści zafascynowany nią Lipsky postanawia przekonać swojego szefa, aby wysłał go na kilkudniowy wyjazd, który zbiega się z trasą promocyjną książki Walleca. Młody dziennikarz chce przeprowadzić osobisty wywiad z tym fantastycznym, według jego, pisarzem. Temat nie jest zbyt medialny (w końcu kto dzisiaj czyta ponad tysiąc stronicowe monumenty literackie) ale ostatecznie dostaje on zgodę i swoim nie najmłodszym już samochodem wyrusza w odległą podróż do Illinois.

Film: Elitarni: Ostatnie starcie (Tropa de Elite 2 – O Inimigo Agora É Outro)

Po ogromnym sukcesie w Brazylii i poza jej granicami pierwszej części Elitarnych prędzej czy później musiała powstać kontynuacja. Nakręcona przez tych samych autorów ponownie rozprawia się z systemem… tym razem jednak na wyższym poziomie hierarchii.

Akcja drugiej części filmu dzieje się kilka lat po wydarzeniach z oryginału i rozciągnięta jest również na kilka lat. Rozpoczynamy gdy znany nam kapitan Nascimento i jego elitarny oddział policji zostaje wezwany do buntu, który wybuch w więzieniu o zaostrzonym rygorze. Przebywali tam szefowie gangów handlarzy narkotyków operujący w fawelach Rio. Jednocześnie o całej sytuacji zostaje powiadomiony Diogo Fraga lewicujący obrońca praw człowiek, którego poproszono o negocjacje między osadzonymi a policją. W trakcie operacji rozpoczyna się jednak strzelanina w której ginie kilku więźniów. Fraga nagłaśnia sprawę i wykorzystuje całą sytuację do pokazania brutalność policji. Ma to mu pomóc w kampanii wyborczej do parlamentu, w których bierze udział Fraga. Po całym tym wydarzeniu gubernator najchętniej zdymisjonowałby Nascimento (jako osobę odpowiedzialną za akcję), jednak opinia publiczna uważa Nascimento za bohatera… Dyplomatycznie zostaje on więc “awansowany” z działań operacyjnych za biurko… zostaje szefem departamentu bezpieczeństwa całego miasta.

Film: Elitarni (Trope de Elite)

Elitarni to film fabularny z 2007 roku wyreżyserowany przez Jose Padilha opowiadając o pracy elitarnych jednostek policji na ulicach Rio de Janiero. BOPE (Batalhão de Operações Policiais Especiais) to najlepsi z najlepszych, którzy najpierw strzelają, a później zadają pytania – specjalizują się w walce z kontrolującymi fawele handlarzami narkotyków. Padilha wcześniej nakręcił film dokumentalny Autobus 174 (Onibus 174) opowiadający historię porwania, przez młodych i uzbrojonych mężczyzn, autobusu miejskiego linii 174 w Rio. Brutalny i pełen przemocy film opowiadany był z perspektywy porywaczy i był przedstawiał nadużycia i niekompetencję brazylijskiej policji.

Elitarni w założeniach również miał być filmem dokumentalnym, skupiającym się jednak na pracy policji w Rio “od środka“ czyli z perspektywy „stróżów prawa”. Niestety po kilkunastu wywiadach z policjantami reżyser uznał, że nie jest w stanie skłonić ich do opowiadania prawdziwych historii przed kamerą. Stąd zapadła decyzja o stworzenie filmu fabularnego bazującego na prawdziwym życiu w Rio. Ostatecznie powstał film fabularny ale mający swoje dokumentalne korzenie.

Film: Earl i ja, i umierająca dziewczyna (Me and Earl and the Dying Girl)

Starający nie rzucać się w oczy Greg, żyjący w zgodzie z wszystkimi subkulturami w amerykańskiej szkole średniej, pewnego dnia dowiaduje się od matki, że jedna z jego koleżanek ma białaczkę. Matka nakazuje mu odwiedzić jego koleżankę Rachel i ją pocieszyć. Bez wielkiego entuzjazmu Greg udaje się do potajemnie podkochującej się w nim nastolatki. Okazuje się, że mało znana mu osoba nagle wzbudza w nim zainteresowanie. Nie, nie będzie to jednak kolejny wyciskacz łez, nie uświadczymy tu także standardowego romansu, choć między parą rodzi się specyficzna więź. Raczej cyniczny i dosyć egoistyczny Greg wraz ze swoim najlepszym kumplem Earlem postanawiają w jakiś sposób wesprzeć dziewczynę. Jak się okaże ta symbiotyczna znajomość odciśnie również piętno na życiu naszego bohatera.

Film: Zjawa (The Revenant)

Po obejrzeniu trailera nie byliśmy jakoś szczególnie zainteresowani wybranie się na Zjawę ale postać reżysera (Alejandro González Iñárritu) i operatora (Emmanuel Lubezki) odpowiedzialnych za ubiegłorocznego Birdmana (który zresztą zgarną moją osobistą nagrodę za najlepszy film ubiegłego roku) wskazywały, że warto tę produkcję znać. Poza tym głupio by było, gdyby okazało się, że Leo w końcu dostanie Oskara, a my akurat przegapimy ten film ;). W dzień premiery wybraliśmy się więc do kina… no i cóż…

Film: Anomalisa

Charlie Kaufman to jeden z bardziej szanowanych scenarzystów w Hollywood. Jego bardzo schizoidalne pomysły przenosili na ekran m.in Spike Jonze oraz Michel Gondry. Co prawda Być jak John Malkovich średnio mi się podobał (choć oglądałem go bardzo dawno temu) to Adaptacja już bardziej przypadła mi do gustu. Natomiast jego reżyserski debiut czyli Synekdocha, Nowy Jork to jedna z produkcji, którą to kompletnie nie potrafiłem zinterpretować po seansie… choć ogólne wrażenie pozostawiła po sobie pozytywne.

Najnowszy jego film, w którym wystąpił w roli reżysera, to animacja poklatkowa. Dzień z życia Michaela Stone, znanego specjalisty od obsługi klienta, który przyleciał z Los Angeles do prowincjonalnego Cincinnati wygłosić wykład na konferencji. Michael wygląda na człowieka zmęczonego, choć jest cenionym specjalistą, którego książki rozchodzą się w branży jak świeże bułeczki i powodują wzrost efektywności o 90%, widać że ma jakiś problem. Okazuje się (choć nie jest to wprost powiedziane ale pomoże to w interpretacji filmu), że cierpi on na zespół Fregoliego czyli zaburzenia psychiczne, które objawiają się tym, że osoba taka postrzega wszystkich dookoła jako tą samą osobę.

Film: Most Szpiegów (Bridge of Spies)

Na seans najnowszego filmu Stevena Spielberga nie wybierałem się ze zbyt wielkim entuzjazmem. Właściwie to w ogóle się nie wybierałem jako, że ostatnie filmy tego słynnego reżysera nie wzbudziły jakoś mojego specjalnego zachwytu. Fakt, że znalazłem się w kinie to zasługa Kate, która chciała zobaczyć jak wypadły ulice Wrocławia odgrywające Berlin z lat 60-tych. Część scen kręcono bowiem na wrocławskim Nadodrzu tuż obok miejsca jej pracy. Jako, że nic ciekawszego aktualnie nie było w repertuarze (a jak było to już to widzieliśmy) to ostatecznie postanowiliśmy zobaczyć jednak Most Szpiegów w kinie. I uprzedzając fakty nie była to strata czasu bo po seansie byłem pozytywnie zaskoczony.

Festiwal Pięć Smaków 2015: Ostatni akt (Dom Fill Chong Krauey)

Festiwal Pięć Smaków do Wrocławia dociera w formie mocno zubożonej. Przez 6 dni, w trakcie jego trwania, można obejrzeć codziennie po jednym filmie dziennie prezentującym różne gatunki, formy i tematy poruszane przez azjatyckich twórców. Dopiero w tym roku udało nam się w końcu zmobilizować i dotrzeć na ten festiwal. Po selekcji zdecydowaliśmy się na obejrzenie tylko jednego filmu: kambodżańskiej produkcji wystawionej jako oficjalny kandydat do Oscarów – zatytułowanej Ostatni akt.

Tydzień Filmu Niemieckiego 2015: Victoria

Victorię, hiszpańską studentkę która przeprowadziła się do Berlina trzy miesiące temu nie mając tam żadnych przyjaciół,  poznajemy na imprezie techno w jednym z miejscowych klubów. Od tego momentu kamera nie opuści jej ani na krok. Gdy po całonocnej imprezie, opuszcza lokal zostaje zaczepiona przez czwórkę młodych Niemców. Tak zaczyna się noc, którą każdy z bohaterów zapamięta do końca życia…

Film: Nasza młodsza siostra (Umimachi Diary)

Gdybym miał wskazać tylko jeden najlepszy film, który widziałem na tegorocznych Nowych Horyzontach była by to Nasz młodsza siostra. Produkcja znanego nowohoryzontwej publiczności, choćby z filmu Jak ojciec i syn, japońskiego reżysera Kore-eda Hirokazu.

Film: Sicario

Wciąż młoda ale doświadczona już agentka FBI Kate Macer (Emily Blum) w trakcie jednej z akcji mającej odbić zakładników na przedmieściach Phoenix (miasta położonego przy granicy z Meksykiem) natrafia na zmasakrowane zwłoki ludzkich ciał. W trakcie akcji ginie dwóch agentów. Kate staje przed przełożonymi, gdzie po dziwnym przesłuchaniu zostaje złożona jej propozycja aby przystąpić do grupy operacyjnej pracującej nad rozpracowaniem bossów meksykańskich kartelów narkotykowych.

Pełna ideałów agentka przyjmuje tą propozycję i niemal natychmiast zostaje zabrana na pierwszą misje. Jej przebieg okazuje się jednak zupełnie odmienny od jej wyobrażeń. Przerzucona za granicę meksykańską bierze udział w transporcie jednego ze świadków na teren USA. W trakcie całej operacji pogwałcone zostaje większość reguł do których była przyzwyczajona pracując na amerykańskiej ziemi.

Film: Metoda (El Metodo)

Siedmioro doświadczonych menadżerów zostaje zaproszonych na ostatni etap rekrutacji do dużej korporacji, wszyscy ubiegają się o to samo stanowisko. Zbiega to się z dniem manifestacji antyglobalistów odbywającej się na ulicach Madrytu. Po przybyciu na miejsce nasza siódemka zostaje zamknięta w jednym pokoju. Okazuje się jednak, że nie przychodzi do nich nikogo z rekrutujących, a informacje o kolejnych zadaniach otrzymują na ekranach monitorów.

Film: Zaginiona dziewczyna (Gone Girl)

To jeden z tych filmów, który choć złożony z dobrych składników jako całość rozczarowuje. Thriller w reżyserii Davida Finchera, który stworzył kilka filmów należących już do klasyki tego gatunku, niestety produkcja pomimo sprawnej realizacji, nie trzyma w napięciu ani nie budzi jakiś większych emocji. Dodatkowo niespójna całość utrudnia wczucie się w historię i zaangażowanie widza.

Film: Whiplash

Trzeba przyznać, że tegoroczna selekcja oskarowa jest bardzo mocna. Dzisiaj kolejna z produkcji ubiegająca się o tę nagrodę w kilku kategoriach.

Whiplash opowiada historię studenta pierwszego roku rozpoczynającego naukę w prestiżowym nowojorskim konserwatorium Shaffera. Andrew Neiman pragnąłby dołączyć do grona największych perkusistów w historii jazzu. Jako świeżak zostaje zauważony przez jednego z utytułowanych wykładowców (Fletchera) i tak trafia do jego zespołu.

Terence Fletcher to gwiazda uczelni, ogromy talent, wspaniały muzyk, a przy tym bardzo wymagający wykładowca. Od swoich uczniów oczekuje absolutnej perfekcji i aby ją osiągniąć nie stroni od stosowania kontrowersyjnych metod by jego podopieczni przekraczali kolejne granice swoich możliwości. Jego orkiestrze bliżej bowiem do jednostki wojskowej, niż kulturalnej i ugrzecznionej orkiestry symfonicznej. Na pewno nie tego oczekiwał młody, wrażliwy fascynat jazzu, zapisując się do najlepszej szkoły muzycznej w kraju.

Film: Birdman

Birdman to historia aktora Riggana Thomsona znanego niegdyś z odgrywania roli tytułowego superbohatera. Wiele lat później, postanawia zrobić coś bardziej istotnego w swojej karierze, wyreżyserować i wystawić na prestiżowym Broadwayu sztukę na podstawie tekstu z lat 60-tych, który odegrał istotną rolę w jego życiu.

Obserwujemy więc kilkanaście dni z życia głównego bohatera, ekipy zaangażowenej w całe przedsięwzięcie oraz najbliższych osób Riggana, od pierwszych prób, przez pokazy przedpremierowe, do właściwej premiery. Sama produkcja boryka się z wieloma problemami: brak pieniędzy, kłopoty z obsadą jednej z głównych ról, w końcu ekstrawaganckie zachowania jednej z gwiazd. Ale oprócz spraw zawodowych Riggan ma na głowie problemy bardziej osobiste: swoją córkę, która niedawno wróciła z odwyku, byłą żonę oraz aktualną partnerkę, której spóźnia się okres…

Już od pierwszych kadrów widać, że nie będzie to zwykły film, gdyż zawiera sporą dawkę surreliazmu. Alter ego głównego bohatera oraz jego specjalne “moce” sprawiają, że poruszamy się na granicy rzeczywistości  i pewnej kreacji stworzonej w głowie Riggana. Oba światy przenikają się utrudniając jednoznaczną interpretację obrazów pokazywanych na ekranie.

Film: Fala (Die Welle)

Nie ma to jak zacząć nowy rok od dobrego filmu. Tym razem raczej mało znana, acz bardzo interesująca produkcja zza zachodniej granicy.

Młody nauczyciel wiedzy o społeczeństwie, trenujący również szkolną drużynę piłki wodnej, ma przeprowadzić lekcję o autokratyzmie. Mieszkający w młodości na squacie w berlińskiej dzielnicy Kreuzberg, lepiej czuje się w anarchistycznej tematyce, zostaje jednak wrobiony “w autokrację” przez starszego kolegę, który zabiera mu jego ulubiony temat.

Zajęcia mają trwać przez tydzień, jednak już na samym wstępie uczniowie niemieckiego liceum twierdzą, że zdają sobie sprawę, że ścieżka totalitaryzmu jest ślepa i nic takiego już nie może mieć miejsca w nowoczesnym społeczeństwie, szczególnie w kraju o takiej historii jak Niemcy. To daje Wengerowi do myślenia i skłania go do przeprowadzenia małego eksperymentu.

Film: Wielkie oczy (Big Eyes)

Najnowszy film Tima Burtona opowiada historię Margaret Keane malarki, która na swoich obrazach przedstawiała portrety smutnych dzieci z wielkimi, nieco przerażającymi oczami. Stały się one w Ameryce lat 60. bardzo popularne wśród przeciętnych ludzi. Problem w tym, że nikt nie kojarzył ich z autorką.

Film: Wolny strzelec (Nightcrawler)

Louisa Blooma poznajemy jako bezrobotnego parającego się wszelkimi, nie zawsze legalnymi, zajęciami, ale bardzo zdeterminowanego na osiągnięcie sukcesu.  Choć swoją formalną edukację zakończył dosyć wcześnie, wolny czas wykorzystuje dokształcając się na darmowych kursach internetowych. Próbuje też znaleźć jakieś zajęcie – bez większego powodzenia. Pewnego razu wracając do domu jest świadkiem drastycznego wypadku drogowego. W trakcie gdy obserwuje policjantów wydobywających poszkodowanego, na miejsce zdarzenia dociera nieformalna ekipa filmowa, która nagrywa materiał wprost z miejsca akcji. Lou zafascynowany tym co zobaczył, dowiedział się, że powstałe na żywo materiały zostają następnie sprzedane stacjom telewizyjnym. To zdarzenie zainspirowało go do spróbowania swoich sił w tym biznesie. Najpierw musi jednak zdobyć „pierwszy milion” aby kupić sprzęt niezbędny do wykonywania tej pracy.

Film: Furia (Fury)

David Ayer miał u mnie spory kredy zaufania. W świetnych Bogach ulicy udało mu się połączyć trzymające w napięciu kino akcji z ciekawą historią i wiarygodnymi postaciami policjantów pracujących na ulicach Los Angeles. Stąd też propozycja znajomego, aby wybrać się na najnowszy film tego reżysera, zatytułowany Furia, wydawała się ciekawym pomysłem. Fakt, że tym razem Ayer w przeciwieństwie do jego poprzednich filmów, akcję umieścił w czasie końcówki drugiej wojny światowej, a miejsce w nazistowskich Niemczech, wzbudził lekkie zdziwienie, ale ostatecznie utalentowany reżyser nie powinien mieć problemów z nakręceniem dobrego filmu niezależnie od scenerii…

Tym większe było moje rozczarowanie, gdy okazało się, że nic takiego nie nastąpiło.

Film: Locke

Co prawda to produkcja z 2013 roku ale dopiero na tegorocznych Nowych Horyzontach miałem okazję ją zobaczyć. Locke to film, w którym przez blisko 90 minut główny bohater (Ivan Locke) jedzie samochodem i rozmawia przez telefon… i dokładnie tak mogło by wyglądać streszczenie tej produkcji. Niezbyt ekscytująco? Nieprawda, to najbardziej wciągająca produkcja, którą miałem okazję obejrzeć w tym roku.