Blog osobisty
Okazuje się że cała sytuacja pandemiczna ma pewne pozytywy. Dotyczy to konkretnie upowszechnienia się cyfryzacji, która chcąc nie chcąc musi zajrzeć pod nasze strzechy. Dzisiaj konkretnie przypadek festiwali filmowych i zbliżającego się festiwalu Kina Azjatyckiego – Pięć smaków.
Za chwilę rozpoczyna się XIX edycja festiwalu Nowe Horyzonty. Tak więc to ostatnia chwila na podsumowanie ubiegłorocznego festiwalu. Czytaj dalej „Nowe Horyzonty 2018: Podsumowanie”
Czwarta część relacji z Nowych Horyzontów to kilka bardzo mocnych i intrygujących tytułów. Żal / Longing / Ga’agua historia ojca który dowiaduje się o swoim nastoletnim synu dopiero po jego śmierci i dopiero wówczas próbuje go poznać. Zniewaga / The Insult / L’insulte trywialna sprzeczka sąsiadów, która przeradza się w konflikt na poziomie narodowo-wyznaniowymi. Czarno biała animacja o dzieciństwie i dorastaniu w katolickiej rodzinie ekwadorsko-kolumibskiej (Virus Tropical). A na koniec thriller w którym operator linii 112 musi rozwikłać tajemniczą sprawę porwania (Winni / The Guilty / Den skyldige).
W trzeciej części relacji z Nowych Horyzontów znajdziecie następujące filmy. Skandynawski film o mało urodziwej celniczce z niesamowitym instynktem do wykrywania przemytników (Granica), wielowątkowy, izraelski Fokstrot przeplatający dramat z absurdalną satyrą o treściach politycznych, debiut reżyserski Ildikó Enyedi będący impresją na przełom wieków XIX i XX (Mój wiek XX). W końcu film dokumentalny przedstawiający jak zmieniały się ściany stolicy Iranu przez ostatnie 40 lat pokazując burzliwą historię tego kraju w muralach i graffiti (Napisane miasto).
W drugiej części relacji z festiwalu Nowe Horyzonty 2018 kolejne cztery filmy. Historia o początkach handlu narkotykami w Kolumbii (Sny wędrownych ptaków), dokument o Bergmanie (Bergman – rok z życia), brawurowa adaptacja książki Ryszarda Kapuścińskiego Jeszcze dzień życia oraz antologia horroru z Kickstartera – Atlas zła.
Najwyższa pora na relację z tegorocznej edycji festiwalu Nowe Horyzonty. Rozpoczynamy od czterech filmów. Dogman to opowieść o tym co może doprowadzić zwykłego człowiek do przekraczania kolejnych granic występku. DRIB to z kolei satyra na branżę reklamową, a na meta poziomie film o tym jak jesteśmy manipulowani przez media. Dla miłośników radzieckiego undergroundu rockowego jeden z najciekawszych filmów festiwalu czyli Lato… a dla przeciwników multikulti o tym jak honorowanie tradycyjnych wartości może doprowadzić do konfliktu rodzinnego, gdy młode pokolenia wychowane w innym środowisku musi skonfrontować się z rodzicami uwięzionymi w swoich ramach kulturowych (Co ludzie powiedzą / Hva vil folk si).
Krótkie podsumowanie American Film Festival 2017 czyli 9 seansów uszeregowanych według moich ocen. Czytaj dalej „American Film Festival 2017: Podsumowanie”
W ostatniej części relacji z American Film Festival klasyka wojenna o której chyba się niesłusznie nieco zapomniało (Wielka czerwona jedynka), najlepszy film festiwalu dokument Elian. Oraz nihilistyczny obraz któremu słynny krytyk Roger Eberg wystawił ZERO gwiazdek (The Doom Generation).
To film dokumentalny opowiadający historię kilkuletniego Eliana, którą żyła cała Ameryka i Kuba na przełomie XX i XXI wieku. W 1999 roku grupa imigrantów z Kuby postanowiła uciec na prowizorycznej tratwie do USA. Wśród tej ekipy była matka z synkiem… U wybrzeży Florydy rybacy znaleźli tratwę na której dryfowało samotne dziecko… nikt inny nie przeżył tej wyprawy. Ta dramatyczna historia jest tylko wstępem do tego co działo się później. Otóż tytułowym Elianem zaopiekowała się dalsza rodzina mieszkająca od lat w Stanach, historia szybko przedostała się też do mediów, a losami chłopca zaczęło interesować się pół Ameryki i wielu polityków.
Druga część relacji z festiwalu filmów amerykańskich to kolejne 3 pozycje. Hipnotyczny i transowy thriller Bliźnięta (Gemini). Dokument o zabójstwie matki przygotowanym przez jej niepełnosprawną córkę (Kochana mamusia nie żyje) oraz naturalistyczny dramat przypominający połączenie Oldboya z Leonem Zawodowcem (Nigdy cię tu nie było).
Z lekkim opóźnieniem czas na kolejną, po Nowych Horyzontach, relację z ubiegłorocznego festiwalu filmowego w którym miałem okazję uczestniczyć. Na American Film Festival 2017 obejrzałem tym razem skromnie, bo tylko 9 produkcji. Dzisiaj trzy pierwsze.
Dokument o pisarce i aktywistce Jane Jacobs walczącej o zachowanie miast dla ludzi a nie blokowisk i samochodów (Obywatelka Jane. Walka o miasto). Podobno najdojrzalszy film kampowego reżysera Gregga Arakiego z świetną rolą Joseph Gordon-Levitt (Zły dotyk). A na koniec święcąca tryumfy wśród wielu krytyków historia o kilku sześcioletnich rozrabiakach mieszkających w tanim motelu nieopodal Disneylandu (Florida Project). Czytaj dalej „American Film Festival 2017: Część I”
Zgodnie z tradycją czas na podsumowanie tegorocznej edycji festiwalu Nowe Horyzonty. W tym roku postanowiliśmy nieco bardziej ponieść się kinu nowohoryzontowemu jako, że przez ostatnie lata nasza selekcja była dosyć bezpieczna. Zaowocowało to sporą rozbieżnością ocen… bo jak można było się spodziewać nie wszystkie tytuły się sprawdziły. Z drugiej strony, wcale niekoniecznie najgorszymi filmami okazały się te najbardziej nieszablonowe…
Ostatnia część relacji z festiwalu to 5 filmów. Dwa oblicza Izreala czyli młoda kobieta, która zamieszkuje w ortodoksyjnej dzielnicy żydowskiej (Spokojne serce). Inspirowana prawdziwymi wydarzeniami z Australii historia uprowadzenia młodej dziewczyny przez parę sadystycznych kochanków (Ogary miłości). Próba rozliczenia się z mrocznymi momentami w dziejach Węgier 1945. Opowieść o dorastania nastolatków w chilijskiej stolicy (Jesús) oraz niekonwencjonalna biografia poświęconą filozofowi Ludwigowi Wittgensteinowi wyreżyserowana przez Dereka Jarmana (Wittgenstein).
W trzeciej części relacji z festiwalu kilka mocnych filmów. Od psychodelicznego eksperymentu już obwołanego jednym z najobrzydliwszych filmów w dziejach kina (Kuso). Przez wybijającego ze strefy komfortu zdobywcę nagrody Jury w Cannes The Square, po sięgający po gorący i polaryzujący temat imigrantów i zamachów W ułamku sekundy, na dokumencie o fenomenie najsłynniejszej wirtualnej piosenkarce świata The World is Mine.
Druga część relacji z festiwalu to trzy film: 90 minutowa strzelanina w starym magazynie (Free Fire), zdobywca głównej nagrody Jury Western, i chyba największe rozczarowania czyli zapowiadany przez brawurowy trailer izraelski film Cukierki obrazujący konflikt izraelsko-palestyński przy pomocy historii o walce o wpływy właścicieli sklepów… ze słodyczami.
Jeżeli ktoś stracił już wiarę w romanse i w zalewie tandetnych, hollywoodzkich i rodzimych produkcji spisał ten gatunek na straty to powinien dać szansę temu węgierskiego filmowi za którego reżyserię odpowiada utytułowana, choć u nas mało znana, reżyserka Ildikó Enyedi. Film jest węgierskim kandydatem do Oskara.
I kolejny festiwal Nowe Horyzonty za nami. W pierwszej części relacji cztery filmy. Indonezyjski kryminał w stylu westernów Sergio Leone (Marlina: zbrodnia w czterech aktach), Mięso czyli horror o wegetariance, która stała się kanibalem, 78/52 dokument w całości poświęcony słynnej scenie prysznicowej z Psychozy Hitchcocka i w końcu Cate Blanchett w 13 wcieleniach recytująca najsłynniejsze manifesty XX wieku (Manifesto).
Czas podsumować American Film Festival 2016. W tym roku seansów w których mogłem uczestniczyć było nieco mniej niż w poprzednich latach, bo tylko 12. Co ciekawe tym razem moja selekcja była bardzo wyrównana… zresztą przekonacie się o tym gdy spojrzycie na oceny… Czytaj dalej „American Film Festival 2016: Podsumowanie”
Ostatnia część relacji z AFF 2016 to cztery filmy. Jamnik (Wiener-Dog) kontrowersyjnego i znanego z braku poprawności politycznej Todda Solondza. Plan Maggie (Maggie’s Plan) czyli komedia allenowska o iluzoryczności kontroli nad życiem. Manchester by Sea przez wielu określany jako najlepszy film amerykański 2016 roku oraz historia oparta na faktach o miłości i walce z uprzedzeniami rasowymi Loving.
Czytaj dalej „American Film Festival 2016: Część III”
W drugiej części relacji z festiwalu American Film Festival, kilka interesujących tematów podejmowanych przez produkcje zarówno dokumentalne, jak i fabularne. Na początek dwa dokumenty stworzone przez jedną z najważniejszych reżyserek francuskiej nowej fali Agnes Vardę w trakcie jej pobytów w USA (Czarne Pantery / Murmury). Historię Braterstwa Wiecznej Miłości (Brotherhood of Eternal Love), czyli o grupie hippisów, którzy stali się największymi producentami i handlarzami LSD na świecie (Orange Sunshine). Przerażającą wizję tego jak rząd demokratycznego państwa może wprowadzić mechanizmy znane z systemów totalitarnych w ramach haseł o „bezpieczeństwie narodowym” (Punishment Park) a na koniec prawdziwą historię o najbardziej sensacyjnym i tragicznym materiale zaprezentowanym w historii telewizji na żywo (Christine).
Czytaj dalej „American Film Festival 2016: Część II”
Siódmą edycję wrocławskiego American Film Festival mamy już za sobą. Stąd czas na podzielenie się z Wami filmami, które miałem okazję w trakcie niej obejrzeć. Dzisiaj trzy pierwsze produkcje zdominowane przez twórczość Richarda Linklatera. Jednym z filmów otwarcia był bowiem dokument o tym niezależnym reżyserze pod tytułem Richard Linklater, spełnione marzenia (Richard Linklater: Dream Is Destiny) a wkrótce potem jego najnowszy film osadzony w klimacie lata 80-tych Każdy by chciał!! (Everybody wants some!!). Ostatnim z opisywanych dzisiaj filmów jest Konsultantka (Operator) czyli lekka produkcja traktująca o rozwoju technologicznym i jego skutkach w kontekście relacji z bliskimi.
Czytaj dalej „American Film Festival 2016: Część I”
Zgodnie z tradycją podsumowanie filmów obejrzanych podczas festiwalu Nowe Horyzonty 2016. Tegoroczny festiwal był skromniejszy pod względem seansów w naszym wykonaniu stąd filmów jest mniej niż zwykle. Pomimo pominięcia kilku pewniaków udało się jednak trafić na bardzo dobre produkcje.
Ostatnie trzy filmy obejrzane na Nowych Horyzontach. Najnowsza produkcja mistrza obyczajów humanistycznych Hirokazu Kore-edy (Po burzy / Umi yori mo mada fukaku). Film o mieszkaniu w komunie, a właściwie konsekwencjach takiego stanu rzeczy dla ludzi będących w długoletnim związku Komuna / Kollektivet, oraz kolejny obraz przedstawiający sytuację kobiet w społecznościach patriarchalnych Pustynna burza / Sufat Chol tym razem beduinów zamieszkujących południowy Izrael.
W trzeciej części relacji z Nowych Horyzontów 2016 cztery filmy. Dokument poświęcony Gayowi Maddinowi, znanemu nowohoryzontowej publiczności kanadyjskiemu reżyserowi (1000 oczu dr. Maddina). Kolejna świetna produkcja czeskiego reżysera Petra Zelenki (Bracia Karamazow). Sensacyjna opowieść osnuta na motywach biograficznych Milesa Davisa (Miles Davis i ja) i film który swego czasu przyczynił się do upadku włoskiego rządu (Kajman).
Grupka czeskich artystów przyjeżdża z Pragi na festiwal teatru eksperymentalnego do Krakowa. Festiwal ma odbyć się w naturalnej, postindustrialnej scenerii Nowej Huty, a jego motywem przewodnim ma być wyjście sztuki do zwykłych ludzi.
Zaraz po przyjeździe reżyser czeskiej trupy zarządza próbę, w trakcie, której aktorzy mają zaznajomić się z naturalną “sceną” byłej stalowni na której przyjdzie im grać. Dawne hale fabryczne pełne są starych urządzeń i różnych industrialnych elementów, dlatego najpierw muszą oni przejść szkolenie BHP. Szczególnie, że kilka dni wcześniej doszło tutaj do tragicznego wypadku syna jednego z tutejszych pracowników.
Kolejne cztery produkcje z tegorocznych Nowych Horyzontów. Nieprawi (Ilegitim) czyli międzypokoleniowe dyskusje nad różnymi aspektami moralności. Drugi w tym zestawieniu film rumuński to Egzamin (Bacalauréat), podejmujący problemy hipokryzji, korupcji i innych cech charakterystycznych dla społeczeństw państw postkomunistycznych. Zagubieni (Ztraceni v Mnichove) czyli Petr Zelenka pokazuje jak z dystansem i wielowymiarowo podejść do trudnych momentów z historii swojego kraju. I nieudana próba nawiązania do klasyków kina niesamowitych historii z lat 50. i 60. w postaci Sobowtórów (Los parecidos).
Punktem wyjścia do całej historii jest rok 1938 i konferencja monachijska która odbyła się w dniach 29-30 września. Spotkali się na niej szefowie rządów Niemiec (A. Hitler), Włoch (B. Mussolini), Francji (E. Daladier) i W. Brytanii (A.N. Chamberlain). Jej konsekwencją było przekazanie części terytorium Czechosłowacji Niemcom. Był to szczytowy punkt ustępstw polityki francusko-brytyjskiej wobec Niemiec. Pomimo braku zgody społeczeństwa, rząd Czechosłowacki przyjął warunki monachijskie. W historii wydarzenie to często określane jest “Hańbą monachijską”, a największe pretensje Czesi mają do Francuzów, którzy byli związani sojuszem z Czechosłowacją (choć Daladier był jedyną osobą, która w trakcie negocjacji próbowała bronić jej interesów).
Ten smutny moment w historii narodu czeskiego jest pretekstem do zabawnej, wielowymiarowej opowieści, która pokazuje, że Czesi potrafią podejść do swojej przeszłości z ogromnym dystansem i próbować rozmawiać z humorem nawet o najtrudniejszych jej momentach.
W pierwszej części relacji z festiwalu T-Mobile Nowe Horyzonty 2016 cztery filmy. Historia ostatniej kobiety skazanej na karę śmierci w Czechosłowacji (Ja, Olga Hepnarová). Posttarantinowski western o przewrotnym tytule Bandyci i aniołki. Mroczna, psychologiczna baśń osadzona w post-apokaliptycznym świecie Psychonauci, zapomniane dzieci, a na koniec dramat psychologiczny o praktykancie, który zostaje asystentem kata w singapurskim więzieniu (Praktykant).
W końcu pora na zestawienie podsumowujące wszystkie filmy obejrzane na American Film Festival 2015. W trakcie festiwalu było ich 17. Z czego 9 to pozycje co najmniej dobre i warte obejrzenia (choć nie wszystkie z nich trafiły do kinowej dystrybucji w Polsce). W sumie tylko jeden film okazał się rozczarowaniem. W dalszej części krótkie acz treściwe podsumowanie, klikając na konkretny tytuł przejdziecie do wpisu zawierającego dłuższą recenzję. Czytaj dalej „American Film Festival 2015: Podsumowanie”
Ostatnia część relacji z szóstej edycji American Film Festival a w niej oprócz opisywanych już wcześniej Koniec trasy (The End of the Tour) oraz Marlon Brando o sobie (Listen to me Marlon) ostatni film Onur Tukela łączący horror z dramatem i komedią Na kwaśne jabłko (Applesauce), dubstepowa komedia o odysei dwóch transseksualnych prostytutek po ulicach Los Angeles Mandarynka (Tangerine) oraz nieudany film Andrew Bujalskiego Efekty (Results).
Czytaj dalej „American Film Festival 2015: Część IV”
Kolejna edycja kultowego festiwalu Romana Gutka we Wrocławiu przed nami i po raz kolejny nastał czas trudnych wyborów czyli selekcji filmów do obejrzenia. O tym jak wygląda mój algorytm pisałem Wam już jakiś czas temu. W tym roku nasze wybory okazały się nieco prostsze, gdyż wypadają nam 4 dni festiwalu. W związku z tym liczba kombinacji film/termin znacznie zmalałam.
Poza tym spotkały nas dwie niemiłe niespodzianki. Już w pierwszego dnia sprzedaży zabrakło wejściówek na kilka wybranych seansów… Druga to, zmiany w cenach biletów. Okazało się że bilety na cykl Panorama Gala są po 24 PLN i nie wliczają się do puli 10/20+!!!. Oryginalnie mieliśmy 5 filmów z tego cyklu na liście… ostatecznie zostały dwa. Jako pewniaki filmy te pojawią się w dystrybucji kinowej, więc zamiast po prostu przepłacać w trakcie festiwalu, wybierzemy się na nie do kina Nowe Horyzonty w “Tanie Poniedziałki” (14 PLN).
Marlon Brando, jeden z najsłynniejszych aktorów wszech czasów przez całe życie nagrywał na taśmach magnetofonowych coś w rodzaju pamiętnika. Po jego śmierci pozostały setki godzin takich nagrań. Twórcy tego filmu postanowili je odkurzyć i skonstruować film, którego jedynym narratorem jest sam wielki aktora. Czytaj dalej „Film: Marlon Brando o sobie (Listen to Me Marlon)”
David Lipsky (Jesse Eisenberg) to młody dziennikarz popularnego magazynu Rolling Stone, który właśnie wydał swoją debiutancką powieść. Zbiega się ona z publikacją książki Davida Fostera Wallace “Infinite Jest”, która to zbiera fantastyczne recenzje wśród krytyków, a jej autor zostaje obwołany pisarzem generacji. Okazuje się, jednak że o samym Wallac’ie (Jason Segel) nie wiadomo zbyt wiele. Po lekturze jego najnowszej powieści zafascynowany nią Lipsky postanawia przekonać swojego szefa, aby wysłał go na kilkudniowy wyjazd, który zbiega się z trasą promocyjną książki Walleca. Młody dziennikarz chce przeprowadzić osobisty wywiad z tym fantastycznym, według jego, pisarzem. Temat nie jest zbyt medialny (w końcu kto dzisiaj czyta ponad tysiąc stronicowe monumenty literackie) ale ostatecznie dostaje on zgodę i swoim nie najmłodszym już samochodem wyrusza w odległą podróż do Illinois.
Trzecia część relacji z American Film Festival 2015 a w niej kolejne cztery filmy. O tym jak może się skończyć całonocna impreza u nowych sąsiadów Szalona noc (The Overnight). Absurdalny mockdokument o świeci tenisa jakiego nie znacie Siedem dni w piekle (7 Days in Hell). O 70-letniej wyzwolonej babce oraz jej córce i wnuczce Babka (Grandma) i poważny temat manipulacji wyborcami w luźniej i niezobowiązującej formie z Sandrą Bullock i Billy Bob Thorntonem Kryzys to nasz pomysł (Our Brand is Crisis).
Czytaj dalej „American Film Festival 2015: Część III”
Jane „Calamity” Bodine (Sandra Bullock), specjalistka od marketingu wyborczego, wiedzie sobie spokojne życie z dala od cywilizacji zaszyta gdzieś w górskim domku. Tak spędza swoją wcześniejszą emeryturę po ostatniej przegranej kampanii wyborczej, której była doradcą. Pewnego dnia, dosyć nieoczekiwanie, składają jej wizytę dawni znajomi z rządu przychodząc z propozycją “nie do odrzucenia”: dołączenia do sztabu wyborczego aktualnego, sympatyzującego z USA, prezydenta Boliwii. Zadanie oczywiście nie jest proste notowania ubiegającego się o reelekcję nie napawają optymizmem. Smaczku propozycji dodaje fakt, że po drugiej stronie będzie miała swojego dawnego konkurenta z branży Pata Candy (Billy Bob Thornton), z który łączyły ją stosunki nie tylko zawodowe.
Czytaj dalej „Film: Kryzys to nasz pomysł (Our Brand Is Crisis)”
Mockdockument którego nie powstydziła by się grupa Monthy Pythona… Tenis to gra kojarzona z klasą, wyrafinowaniem i dżentelmenami, a Wimbledon wydaje się kwintesencją tego sportu i jego filozofii… Nie tym razem, autorzy postanawiają przedstawić relację z najdłuższego pojedynku, który odbył się na kortach Wimbledonu i trwał 7 dni. Jego głównymi aktorami są dwie kontrastowe ikony tego sportu: Szwedzki playboya Aaron Williams oraz mało rozgarnięty Brytyjczyk Charles Poole.
Ich konfrontacja i abstrakcyjne sytuacje w których ich postawiono, generuje mnóstwo absurdalne humoru.
Część druga relacji z American Film Festival 2015 i cztery filmy. Dokument o narodzinach nowoczesnej debaty telewizyjnej Najlepsi wrogowie (Best of Enemies). Świetny komedio-dramat Earl i ja, i umierająca dziewczyna (Me and Earl and the Dying Girl). Wyzwolone lata 70-te i dojrzewająca nastolatka w Wyznaniach nastolatki (The Diary of a Teenage Girl) oraz dokument o mordercy kobiet grasującym przez 25 lat w biednych dzielnicach Los Angeles Uśpiony morderca (Tales of the Grim Sleeper).
Czytaj dalej „American Film Festival 2015: Część II”
Starający nie rzucać się w oczy Greg, żyjący w zgodzie z wszystkimi subkulturami w amerykańskiej szkole średniej, pewnego dnia dowiaduje się od matki, że jedna z jego koleżanek ma białaczkę. Matka nakazuje mu odwiedzić jego koleżankę Rachel i ją pocieszyć. Bez wielkiego entuzjazmu Greg udaje się do potajemnie podkochującej się w nim nastolatki. Okazuje się, że mało znana mu osoba nagle wzbudza w nim zainteresowanie. Nie, nie będzie to jednak kolejny wyciskacz łez, nie uświadczymy tu także standardowego romansu, choć między parą rodzi się specyficzna więź. Raczej cyniczny i dosyć egoistyczny Greg wraz ze swoim najlepszym kumplem Earlem postanawiają w jakiś sposób wesprzeć dziewczynę. Jak się okaże ta symbiotyczna znajomość odciśnie również piętno na życiu naszego bohatera.
Czytaj dalej „Film: Earl i ja, i umierająca dziewczyna (Me and Earl and the Dying Girl)”
Po zakończeniu relacji z Nowych Horyzontów czas na kolejny festiwal, tym razem dotyczący filmów amerykańskich. W pierwszej części 4 dobre filmy, gdzie każdemu z nich można by poświęcić oddzielny wpis. Oskarowa Carol ze świetną główną rolą Cate Blanchett, błyskotliwa Mistress America, film którego nie da się opisać jednym gatunkiem czyli Dope oraz intrygująca ni to fabuła ni dokument Eksperymentator o Stanleyu Milgramie cenionym naukowcu przeprowadzającym kontrowersyjne badania społeczne w latach 60-tych.
Czytaj dalej „American Film Festival 2015: Część I”
Pora na krótkie acz treściwe podsumowanie pięciu, nieco bardziej szczegółowych, wpisów dotyczących ubiegłorocznych Nowych Horyzontów czyli lista filmów obejrzana w trakcie festiwalu posortowana od tych najwyżej do najniżej ocenionych.
Piąta i ostatnia część relacji z ubiegłorocznego festiwalu Nowe Horyzonty. A w niej… pięć filmów. Nowa polsko-francuska produkcja z Andrzejem Chyrą (Znam kogoś, kto cię szuka), dokument o ikonie fotografii społecznej Sebastiao Salgado (Sól Ziemi), niskobudżetowe sci-fi z analogowymi efektami specjalnymi (Adventurados), ciekawy film obyczajowy o współczesnych Chinach (Nawet góry przeminą) i najnowszy film Nanniego Morettiego (Moja matka).
W czwartej części relacji z festiwalu pięć filmów. Oprócz opisywanych już He Never Died i B-Movie. Mustang czyli o sytuacji młodych kobiet w patriarchalnej, prowincjonalnej Turcji. Ciało Anny Fritz opowiada o młodej celebrytce, która trafia do szpitalnej kostnicy oraz kilku kumplach zatrudnionego tam pielęgniarza, którzy wybierając się na imprezę postanawiają zobaczyć martwą gwiazdę filmową i co z tego wynika. Skarb to z kolei film o poszukiwaniu pewnego skarbu ukrytego na prowincji. Film w zamierzeniach mający zapewne przypominać klimatem „Piknik pod Wiszącą Skałą”.
Mark Reeder młody, zafascynowany muzyką Brytyjczyk z Manchesteru, po usłyszeniu Kraftwerka i Tangerine Dream postanawia przenieść się do Berlina Zachodniego. Jest rok 1978, podzielony murem Berlin jest katalizatorem wielu artystycznych akcji i inicjatyw. Nasz bohater poznaje przypadkowych ludzi, którzy organizują mu mieszkanie na squacie.
Tam styka się z wieloma interesującymi indywidualnościami, które oprowadzają go po miejscach, gdzie może spotkać berlińską bohemę artystyczną. Są to nie tylko mniej lub bardziej undergroundowi muzycy ale również poeci, fotografowie czy filmowcy. Podążając śladami Marka wkraczamy w świat kreatywnej część Berlina, miasta kontrastów, pełnego wolności, gdzie każdy może robić to na co ma ochotę i nikt się temu nie dziwi.
Trzecia część relacji z festiwalu Nowe Horyzonty 2015 będzie poświęcona głównie trylogii o portugalskim kryzysie (Tysiąc i jedna noc / As Mil e uma Noites), a także temu jak różnią się gusta krytyków od gustów przeciętnego kinomana.
Jako że w najbliższy wtorek rozpoczyna się 6. American Film Festival zgodnie z tradycją, w ramach przygotowań, udostępniam szczegółową listę wszystkich filmów prezentowanych na festiwalu wraz z ich ocenami na IMDB (tym razem nie ma Filmwebu bo większości filmów na nim po prostu nie ma).
Zestawienie znajdziecie tutaj. Zawiera ono dwie zakładki: AFF z wszystkimi filmami gdzie pierwsze kolumny K i T oznaczają nasze (KaTe&Tomiga) priorytet przy selekcji (1 – must see, 2 – chętnie, 3 – być może). Filmy oznaczone pogrubioną czcionką ostatecznie zostały wybrane jako nasz osobisty program.
Zakładka Plan zawiera nasze szczegółowe zestawienie projekcji na które chcemy się wybrać w trakcie festiwalu.
Do zobaczenia na seansach.
W drugiej części podsumowania tegorocznej edycji Nowych Horyzontów 5 filmów. Oprócz opisywanych już wcześniej Lobstera oraz Naszej młodszej siostry, najnowszy film, kultowego wśród publiczności festiwalowej, kanadyjskiego reżysera Guya Maddina, węgierski czarny romans inspirowany Amelią (Liza, lisia wróżka) oraz nocne szaleństwo w postaci gangsta musicalu wprost z Tokyo (Tokyo Tribe).
Gdybym miał wskazać tylko jeden najlepszy film, który widziałem na tegorocznych Nowych Horyzontach była by to Nasz młodsza siostra. Produkcja znanego nowohoryzontwej publiczności, choćby z filmu Jak ojciec i syn, japońskiego reżysera Kore-eda Hirokazu. Czytaj dalej „Film: Nasza młodsza siostra (Umimachi Diary)”
W końcu pora na zestawienie podsumowujące filmy z American Film Festival 2014. W trakcie festiwalu obejrzałem 12 filmów z czego 4 wchodziły w skład retrospektywy Orsona Wellesa. W zestawieniu znalazł się jeden film innego reżysera, którego retrospektywa miała miejsce podczas tamtej edycji festiwalu – był to Whit Stillman i jego Metropolitan. Oprócz tego dwa ciekawe filmy dokumentalne (Handlarze złudzeń i 1971). Z mniej znanych produkcji-niespodzinek warto polecić Skeleton Twins.
Reżyser Kła, pokazywanego na Nowych Horyzontach w 2011 roku, ponownie wzbudza kontrowersje przedstawiając wizję świata, w którym obowiązujące normy zostały doprowadzone do poziomu absurdu. Tym razem jest nieco mniej drastycznie na poziomie dosłownym, a bardziej groteskowo i absurdalnie na poziomie emocji.
Pewnie już zapomnieliście o ubiegłorocznej edycji American Film Festival. Moje dwie pierwsze części relacji z tego wydarzenia możecie znaleźć tutaj i tutaj ale to jeszcze nie koniec. Trochę mi zajęło abym się w końcu zebrał i opisał chyba jedną z najważniejszych retrospektyw, które miały miejsce na ten tej imprezie – przeglądzie filmów Orsona Wellesa.
Orson Welles to postać dosyć kontrowersyjna. Wybitny prowokator, który swoją audycją radiową Wojna Światów doprowadził do paniki w Stanach Zjednoczonych, twórca Obywatela Kane’a uznawanego przez wielu krytyków za najlepszy film w historii kina… (i muszę przyznać, że zgadzam się z tym stwierdzeniem – przy czym obejrzenie samego filmu to tylko preludium, gdyż warto się wgłębić w cała otoczkę i historię stojącą zarówno za powstawaniem filmu, jego głównym motywie, protoplaście postaci która posłużyła za wzorzec dla głównego bohatera, a także tego, co działo się w trakcie jak i po ukończeniu zdjęć).
Przed festiwalem widziałem trzy produkcje Wellesa: Wspaniałość Ambersonów, Obywatela Kane’a oraz F jak Fałszerstwo. Retrospektywa była więc świetną okazją by nadrobić zaległości o kolejne cztery dzieła z jego filmografii.
Czytaj dalej „American Film Festival 2014: Retrospektywa Orsona Wellesa”
Tomiga Blog 